Tegoroczne wakacje wspólnotowe odbyły się na Podlasiu w malowniczej wsi Siedlanów. Ten wyjazd bardzo różnił się od poprzednich wakacji, ponieważ tym razem postanowiliśmy skupić się głównie na pogłębianiu naszej wiary. Był to ostatni wakacyjny wyjazd Concordii z księdzem Krzysztofem.

Przez większą część wyjazdu odkrywaliśmy exodusy (wyjścia) przedstawione na kartach Pisma Świętego, poprzez które sami staraliśmy się wyjść z niewoli naszych grzechów. Wśród aktywności tamtego czasu znajdowało się między innymi odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych oraz uczestnictwo we Mszy Świętej o wschodzie słońca. To właśnie te wydarzenia miały symbolizować spełnienie obietnicy dotarcia do Ziemi Obiecanej.

Każdego dnia mieliśmy możliwość uczestniczenia we Mszy Świętej, co dla części z nas było całkowicie nowym i budującym przeżyciem. Takie odczucia potęgowała również „szkoła liturgii”, w której wszyscy uczestniczyliśmy. Kleryk Wojtek, poprzez wykłady teoretyczne oraz warsztaty praktyczne przybliżał nam tajniki liturgii. Również w ramach tych zajęć, dziewczyny dostały niepowtarzalną okazję wcielenia się w liturgiczną służbę ołtarza. Cała ta część naszego wyjazdu zrobiła na każdym ogromne wrażenie!

Pogłębianiu naszej duchowości sprzyjały także codzienne Namioty Spotkania oraz spotkania w grupach, podczas których, za pomocą Pisma Świętego, poznawaliśmy życie naszych przodków oraz nasze własne.

Mimo wielu aktywności duchowych znajdowaliśmy również czas dla ciała. Każdy dzień kończyliśmy tzw. pogodnym wieczorem, który nigdy nie był taki sam. Zawsze inna grupa przygotowywała tematyczne zabawy, np. wieczór rycerski, podczas którego mieliśmy możliwość zatańczyć poloneza i wcielaliśmy się w mieszkańców zamków i pałaców. Jedno jest pewne – nie było mowy o nudzie! Dodatkowo dwa razy pojechaliśmy na dalsze wyprawy, by odkrywać tajniki wschodniej granicy naszego kraju.

Przez te dziesięć dni każdy z nas pogłębił lub ustabilizował swoją wiarę. Choć podobno to miały być wakacje, to nie było za wiele czasu na odpoczynek. Zdrowo zmęczeni, ale przez to szczęśliwi wróciliśmy do domów, by w codzienności odnajdywać owoce tych rekolekcji.

Za to wszystko Chwała Panu!